Ten artykuł dotyczy urządzenia elektroakustycznego. Zobacz też: stetoskop.
Para słuchawek nausznych, półotwartych
Para słuchawek dokanałowych
Słuchawka telefoniczna
Słuchawki Beyerdynamic DT 770 PRO, przewód poprowadzony z lewej strony; na wykończeniu pałąka umieszczone zostało oznaczenie literowe lewej słuchawki (L) i obok odpowiadające tej literze trzy kropki kodu Braille’a
Słuchawki bezprzewodowe łączące się ze źródłem dźwięku przez Bluetooth
Słuchawka – przetwornik elektroakustyczny mający za zadanie przekształcenie sygnału elektrycznego w słyszalną falę dźwiękową, podobnie jak czyni to głośnik; od głośnika jednak odróżnia ją sposób w jaki jest wykorzystywana: słuchawka służy do indywidualnego odbioru dźwięku, najczęściej umieszcza się ją w bezpośredniej bliskości ludzkiego ucha, a nawet w jego przewodzie słuchowym.
Słowem słuchawka określa się także:
tzw. mikrotelefon, czyli uchwyt mieszczący zarówno samą słuchawkę, jak i mikrofon telefonu;
w przypadku telefonów komórkowych lub stacjonarnych bezprzewodowych – cały aparat;
zestaw słuchawkowy do telefonu komórkowego komunikujący się zwykle z nim poprzez Bluetooth;
stetoskop, czyli przyrząd diagnostyczny stosowany w medycynie do osłuchiwania pacjenta.
Cechy konstrukcyjne [ edytuj | edytuj kod ]
Ze względu na użyty przetwornik elektroakustyczny, słuchawki dzieli się na:
elektromagnetyczne (czasem w skrócie nazywane „magnetycznymi”) – z membraną z materiału ferromagnetycznego (najczęściej ze stali), której ruch wzbudzany jest przez zmiany pola magnetycznego w nieruchomej cewce znajdującej się w bezpośredniej bliskości membrany [1] ;
(czasem w skrócie nazywane „magnetycznymi”) – z membraną z materiału ferromagnetycznego (najczęściej ze stali), której ruch wzbudzany jest przez zmiany pola magnetycznego w nieruchomej cewce znajdującej się w bezpośredniej bliskości membrany ; elektrodynamiczne (albo krótko „dynamiczne”) – z membraną papierową lub z tworzywa sztucznego, której ruch wzbudzany jest przez przyklejoną do niej małą cewkę, umieszczoną w silnym stałym polu magnetycznym, poruszającą się wskutek przepływającego przez nią prądu zmiennego;
(albo krótko „dynamiczne”) – z membraną papierową lub z tworzywa sztucznego, której ruch wzbudzany jest przez przyklejoną do niej małą cewkę, umieszczoną w silnym stałym polu magnetycznym, poruszającą się wskutek przepływającego przez nią prądu zmiennego; elektrostatyczne – z membraną wzbudzaną przez zmiany pola elektrycznego;
– z membraną wzbudzaną przez zmiany pola elektrycznego; piezoelektryczne („krystaliczne”) – z membraną pobudzaną wskutek zjawiska piezoelektrycznego [2] .
(„krystaliczne”) – z membraną pobudzaną wskutek zjawiska piezoelektrycznego . elektrodynamiczne z kotwicą zrównoważoną (ang. Balanced Armature) – z rdzeniem z miękkiej stali połączonym sztywno z membraną, znajdującym się pomiędzy nieruchomymi magnesami stałymi i nawiniętą wokół cewką[3].
Ze względu na konstrukcję słuchawki, wyróżnia się:
słuchawki wokółuszne (zamknięte), w których cała małżowina uszna umieszczona jest, wraz ze słuchawką, w niewielkiej komorze;
(zamknięte), w których cała małżowina uszna umieszczona jest, wraz ze słuchawką, w niewielkiej komorze; słuchawki nauszne (zamknięte), w których małżowina uszna przykryta jest słuchawką umieszczoną w niewielkiej komorze;
(zamknięte), w których małżowina uszna przykryta jest słuchawką umieszczoną w niewielkiej komorze; słuchawki półotwarte , o konstrukcji częściowo osłaniającej ucho [4] ;
, o konstrukcji częściowo osłaniającej ucho ; słuchawki otwarte , których używa się poprzez zbliżenie ucha do membrany słuchawki tak, że małżowina ucha pozostaje odsłonięta;
, których używa się poprzez zbliżenie ucha do membrany słuchawki tak, że małżowina ucha pozostaje odsłonięta; słuchawki douszne , które wsuwa się (częściowo) do wnętrza kanału słuchowego [5] ;
, które wsuwa się (częściowo) do wnętrza kanału słuchowego ; słuchawki dokanałowe, które do poprawnego odsłuchu wymagają uszczelnienia kanału słuchowego[6].
Słuchawki bywają czasem – zwłaszcza słuchawki nauszne – mocowane do sprężynującego pałąka, który pozwala na utrzymanie ich na głowie; czasem do pałąka mocowany jest dodatkowo miniaturowy mikrofon. Często słuchawki używane są parami, na lewe i prawe ucho, co umożliwia odsłuch stereofoniczny. W zastosowaniach wojskowych słuchawki wmontowywane bywają do wnętrza hełmu (hełmofonu)[7].
W celu rozróżnienia kanałów w słuchawkach stereofonicznych ich producenci stosują różne konstrukcje (np. główny kabel poprowadzony tylko do jednej strony słuchawek, ich profilowanie) i oznaczenia takie jak L i R na ucho odpowiednio: lewe i prawe (od pierwszych liter angielskich słów left i right) oraz niekiedy, aby ułatwić obsługiwanie urządzenia także osobom niewidomym i niedowidzącym, adekwatne oznaczenia w systemie Braille’a (obydwa kanały), ewentualnie w uproszczonym systemie Braille’a, to znaczy, oznaczana jest wówczas słuchawka lewa (bo litera L składa się tylko z trzech pionowo ułożonych istotnych kropek).
Zobacz też [ edytuj | edytuj kod ]
